PUSH-UP OF PUSH-BACK?
Opnieuw blijkt dat de Europese Unie zich schuldig maakt aan zogenoemde ‘push-backs’. Deze oer-Hollandse term staat voor het terugslepen van vluchtelingenboten naar het land vanwaar zij zijn vertrokken. We kennen dat van terug naar Turkije, terug naar Libië.
Meermalen is Griekenland hiermee bezig geweest, al ontkennen zij dat bij herhaling. Boten terugbrengen naar Turkije is geen uitzondering. Hetzelfde geldt voor boten die uit Libië vertrekken, waarvan we weten dat dit wel gebeurt door (lokale) machthebbers uit Libië zelf, dan wel dat de Europese Unie dit ook oogluikend toestaat. Ook is bekend wat het effect voor Libische retourgestuurde vluchtelingen inhoudt: gevangenschap, mishandeling tot marteling, tot slaaf maken, misbruik en moord.
Nu heeft de Europese Unie een heerlijke verdeeldheid als het om migranten gaat die ze niet kunnen gebruiken; denk aan hoogopgeleiden uit allerlei landen, die onze economie mogen komen versterken. Minder hoogopgeleiden, zoals alleen maar legale Oost-Europese arbeidsmigranten, worden hier op mensonterende wijze behandeld. Ondanks dat hier al meerdere rapporten over verschenen zijn in de afgelopen jaren en we dus tot op detailniveau weten hoe beroerd deze Europese hulptroepen worden gehuisvest en behandeld (met teveel in één ruimte leven, extreem coronarisico, bv in slachterijen, klagen betekent geen dak boven je hoofd, geen medische zorg en dito verzekering, etc.), bleef dit huidige kabinet – ook voordat zij demissionair was geworden – lekker op de handen zitten.
Die Europese verdeeldheid zie je ook terug in de opstelling naar het migrantenprobleem in de afgelopen jaren voor met name Griekenland, Italië en Spanje. We kennen de beelden van de Griekse vluchtelingenkampen, waar een tekort aan sanitaire voorzieningen gebruikelijk is, mede door de grotere aantallen bewoners, dan waar deze eilandonderkomens op waren en zijn berekend. Maar ook de persoonlijke veiligheid laat sterk te wensen over. Tevens kennen we het tegen het zeerecht indruisende gebruik van Spanje, maar vooral Italië, om de boten met vluchtelingen niet toe te laten tot hun havens.
Hoort u het onze zeer gewaardeerde premier Rutte nog zeggen toen hij er naar gevraagd werd? Binnen de afspraken van de EU geldt dat het 1e land van aankomst de asielzoekers moet beoordelen op de rechtmatigheid van de asielaanvraag. Kortom: niet mijn probleem, dus ik roep er niets over. Sterker nog: laat ze maar creperen in die Griekse eilandkampen.
Het vluchtelingenverdrag van 1951 schrijft voor dat iedereen een asielaanvraag in het land van aankomst moet kunnen indienen en dat deze zorgvuldig behandeld moet worden. Niks daarvan, zegt ook onze regering: Europese grenzen dicht houden, opvang moet in de regio plaatsvinden en het kabinet doet dus ook niet moeilijk als er push-backs plaatsvinden.
Wel is in Europees verband meer geld vrijgemaakt om Frontex, de Europese grensbewaker, uit te breiden. Die is door meerdere mensenrechtenorganisaties gedocumenteerd beschuldigd weg te kijken van push-backs door Europese lidstaten en daar zelfs aan mee te werken. Ook zijn zij meermalen van mensenrechtenschendingen beschuldigd.
Nu is er deze maand ook een situatie naar voren gekomen uit 2016 (!) waarbij een Syrisch gezin (7 mensen waaronder 4 kinderen tussen de 1 en 7 jaar) gedocumenteerd asiel wilde aanvragen in Griekenland en zij onder de noemer van een vlucht naar Athene, met in totaal 18 Syriërs, 2 Griekse ambtenaren en 42 (!) Frontex-medewerkers, toch terug naar Turkije werd gevlogen.
Dit is dus die Europese waardengemeenschap, waar onze geachte minister-president zo fijntjes – overigens terecht – moord & brand over schreeuwt richting de afkalvende rechtstaat in Polen en Hongarije. Zij moeten zich aan de Europese wetten houden! Maar het internationaal zeerecht en het vluchtelingenverdrag (wat ondanks alle tegenstand bij het overgrote deel van de Nederlandse politiek nog nooit is opgezegd), nee, dat wil onze heer Mark Rutte niet. En dus kijken we weg van de schendingen van mensenrechten en laten we honderden vluchtelingen verzuipen in de Middellandse Zee.
Gaaf landje hebben we toch! aldus de heer Rutte.
