Draai naar binnen
Draai naar binnen. Ik betrap me er op dat ik een dergelijke uitdrukking wel eens gebruik bij het coachen van voetbal. Ik merk vaak dat niet alleen mijn spelers er van in de war raken maar dat ik zelf soms ook niet meer weet wat ik wilde. Draai naar binnen, de andere binnenkant?
Speel over schreeuw ik. De jongen met de elegante beweging lijkt doof en omspeelt 3 tegenstanders als ware het plakken natte cake. Ja, dat mag ook, schreeuw ik. Adviezen die ik de jongens dan wel meiden toeschreeuw zijn net zo vaag als die van mijn arts. “Meer bewegen” meneer vooral meer bewegen.
Cruijf zou gezegd hebben” Zolang je beweegt, kan je niet dood zijn”.
Als ik op zondag mijn groepje train dan merk ik dat er een aantal niks heeft aan de opdrachten die ik ze geef. “Sta stil en zet je rechtervoet op de bal” Er zitten minimaal drie acties in. Als je denkt, ze zijn te dom om het te weten, dan heb je het faliekant mis. Zover ik het kan nagaan lijken ze te denken. “Ik doe het, maar waarom” Voetbal is bewegen en links en rechts zijn afspraken die WIJ schijnbaar met elkaar hebben afgesproken. Helaas waren sommige spelers niet aanwezig toen de afspraken werden gemaakt.
Waarom wil ik ze deze begrippen toch aanleren?
Goede vraag, ook al stel ik die schijnbaar aan mezelf. Als coach ben je op zoek naar basis vaardigheden die door iedereen begrepen worden die aan het spelletje deelnemen. Ik leer ze die begrippen zodat ik het een stuk makkelijker krijg in mijn aanwijzingen.
Ik wil niet de hele tijd gebaren moeten maken om een richting aan te geven. Ik wil niet roepen” Nee, andere linkerkant” of “Verkeerde doel”
Eigenlijk kun je dus kort door de bocht concluderen dat ik als coach op zoek ben naar het vereenvoudigen van mijn taak om mijn spelers beter te maken.
Kijk, dat geeft me nou een goed gevoel, dat geeft mijn vrijwillig vakgebied weer wat extra gemakskleur.
Bestaat dat woord? Nee, echt niet maar daar hebben mijn spelers volledig lak aan.
Het wordt weer zomer. Ik heb de zomer in mijn bol. Leg dat maar eens uit!