Hoe staat het met mijn G-voetballer
Hoe staat het met mijn G-voetballer.
Alsof het mijn bezit is “mijn G-voetballer”. Niets is minder waar. Ik bezit helemaal niks. Vijf a zes jaar geleden ben ik en een vriend gestart met een G-team bij PVCV. Als je zoon geen aansluiting vindt bij een regulier team dan moet je wel een eigen Team beginnen. Niks mis mee zou ik zeggen.
We hebben verschillende spelers in ons Team die een soort van “veilige” sportplek bij ons vinden.
Mijn idee is dat een dergelijke veilige plek ook zou moeten gelden voor reguliere teams, helaas zie je vaak dat dat niet zo is. Natuurlijk kun je daar uren over janken, maar dat levert niks, nada, op.
Naast het Team train en coach ik, met hulp van dezelfde vriend en twee jonge trainers, ook nog het reguliere team waar mijn zoon ook speelt. Vijftien verschillende jongens van 14 – 16 met allemaal hun eigen heerlijke karaktertjes. Alle positieve en negatieve elementen zijn aanwezig in dit team maar als ze samen zijn blijken ze een enorm gehalte van sportiviteit te hebben. Natuurlijk is het niet zo dat ze net als een stelletje oude “hippies” bloemetjes naar hun medespelers gooien. Zeer zeker niet! Ook de tegenstander wordt niet verwend met een galante instelling maar met eentje die “niet aan de kant gaat” en volhardend is om te winnen.
Als je een regulier team hebt met die eigenschappen dan staan ze open voor nieuwe ideeën en werken daar, waar mogelijk, aan mee. Het kostte dus niet veel moeite om een aantal jongens te vragen een keer een wedstrijdje te spelen met het G-team. Niet tegen maar met. Het aantal reguliere spelers mengen we met de g-team spelers en dan wordt er gevoetbald. Geloof me, dit is goed mogelijk en geeft gegarandeerd plezier. Kost het moeite? Nee, het kost geen moeite.
Als je team dat aan kan, dan kunnen ze het ook aan om een G-team speler de gelegenheid te geven een keer samen te trainen met het reguliere team.
Let wel, dit is geen grapje maar een serieus onderdeel van je aanbod aan bepaalde G-team spelers. Vaak zitten er wel spelers in je G-team die “aanschurken” tegen het reguliere. Soms hebben ze zelfs een periode regulier gespeeld maar zijn ze teleurgesteld gestopt. Afhankelijk van de persoon en ook afhankelijk van ouders en trainers kan er een keer door een speler van een G-team meegetraind worden. Waarom? Eenvoudigweg om te kijken of ze misschien nu wel aansluiting zouden kunnen vinden. Ik heb veel spelers uit het G-team zien “groeien” en meer weerbaar zien worden en verschillende hebben de weg naar het reguliere weer gevonden. Naast de controle wat betreft aansluiting geeft het ook inzicht of de speler überhaupt mee kan komen. Daar moet je niet spastisch mee omgaan omdat anders de aansluiting gedoemd is om direct te mislukken.
Terugkeer naar regulier. Moet dat altijd het doel zijn?
Nee zeer zeker niet. Het gaat erom dat je maatwerk kan leveren zonder personen te beschadigen dan wel wederom teleur te stellen. Veel G-spelers willen “never nooit” regulier gaan spelen en dat is helemaal prima. Een G-voetballer is een bijzondere speler.
De training
Daar is die dan, de G-speler bij het reguliere team van PVCV (JO16-3). Zichtbaar zenuwachtig en vergezeld van zijn vader. Als ik hem even alleen spreek zegt hij ” qua lengte val ik niet uit de toom”. Dat is zeker waar hij is van de goede lengte en ook van postuur.
We stellen de speler voor aan de reguliere spelers en leggen uit waarom hij meespeelt. De reguliere jongens waren net als de ouders al eerder op de hoogte gebracht. We bespreken daarna de corona wedstrijd van zaterdag en de training start met een rondje om het veld.
De G-speler gaat er als een speer vandoor en kan alleen door onze duurloper in de laatste meters worden verslagen. Daarna een aantal oefeningen terwijl ik onze keeper training geef.
In het partijtje kan de G-speler meekomen maar heeft halverwege enorm veel moeite met het hoge tempo. Niet echt verrassend het tempo ligt vergeleken met een G-wedstrijd een factoor 3 a 4 hoger. Met een mooie assist en een doelpunt kan de G-speler tevreden terugkijken.
Concluderend kan ik zeggen dat de speler op een iets lager niveau en met goede training mee zou kunnen komen in een regulier team. In de nabespreking met de speler en zijn vader is dit ook aangegeven.
Mooi en wat moet hij daar mee?
Geloof me de weg naar een regulier team is dan nog ver weg, maar er kan gewerkt worden aan verder onderzoeken zonder de uitkomst te weten.
Conclusie
Geen conclusie maar een wijze les verder. Ik hoop dat verenigingen open staan voor een plan die twee wegen bewandeld:
- Laat je reguliere teams meedenken bij de organisatie van G-teams en gezamenlijke wedstrijden organiseren
- Stel als regulier team regelmatig je trainingen open voor deelname van G-spelers die daar wellicht klaar voor zijn
Volgens mij moet elke vereniging dergelijke initiatieven opnemen in hun beleid. Niet ergens op een bierviltje maar duidelijk zichtbaar op plekken waar hun jonge spelers ook komen.
Je kan G-spelers “bijzondere spelers” noemen om maar van die G af te zijn maar dat is slechts een spel van woorden. Wat mij betreft zijn alle spelers bijzondere spelers als ze oog voor elkaar hebben.