Zonder friet win ik niet
Zonder friet win ik niet.
Zo grappig, zo leuk. Een toernooi en tussendoor een run op de vetfabriek van de club. Een dikke suikervrije cola met een zak friet met mayo en ook nog een kroket. Soms zie je spelers zonder enige moeite een dergelijke hap naar binnen werken. Nog nahijgend en snakkend naar adem beginnen vol goede moed aan de volgende partij. Zonder friet win ik niet.
Tja en dan grijp ik in
Niet echt populair maar onze spelers nemen tussendoor geen vette hap. Ik heb dat in het begin gezien als verantwoording voor de ouders, maar er zijn grenzen. Het risico dat een speler niet meer vooruit te branden is neem toe met elke hap die die neemt van zijn berenklauw dan wel andere snacks. Ook de snelheid waarmee de hap door de slokdarm wordt gepropt kan niet anders leiden dan tot een zwaar gevoel in lichaam, geest, maar vooral benen. In een dergelijk geval houd ik deze spelers van het veld.
Nu is dat allemaal niet nodig meer want de meeste ouders en ook spelers begrijpen heel goed waarom de snack even moet wachten..
Drinken van water een elixer voor de winst.
Iets genuanceerder mag wel, maar het meest gezonde is gewoon net genoeg water drinken. Niet te snel maar met kleine slokjes. Is het buiten heet dan wat meer en de rest gooi je gewoon over je hoofd om af te koelen.
Water zuivert en houd je vochtbalans in evenwicht. Te weinig drinken kan kramp geven en kan leiden tot andere blessures.
Ik bemoei me niet met zaken van na de wedstrijd. Spelers die na de wedstrijd zich zelf belonen of laten belonen door hun ouders of opa en oma zijn helemaal top. Gezond? Nee, niet echt, maar het stoort de wedstrijden niet meer. Bewust omgaan met je lijf gaat natuurlijk verder dan een frietje en een kroket.
Één ding weet ik zeker, je hebt maar één lijf!!! Zonder friet win ik niet en met een frikandel win ik wel zijn wat mij betreft leuke rijmzinnen maar meer ook niet.