Wat fijn dat ze er zijn
Trainers/coaches, wat fijn dat ze er zijn. Zelf ben ik ook coach maar ik heb het nu specifiek over andere coaches. Het is een pleidooi voor de “vechtende” vrijwillige coach. Niet alleen van G-teams, nee, voor elk team.
In weer en wind en naast zijn of haar werk elke keer weer klaar staan.
Geloof me het beroep coach is wat mij betreft één van de zwaarste beroepen. Natuurlijk onbetaald, want het is niet te betalen.
Het is fout, maar je kan coaches echt in vakjes duwen. Kan me niet schelen, ik doe het gewoon.
Op toernooien kun je dat goed zien:
- de “ik ben de baas” coach
- de” kijk me even aan” coach
- “het is maar een spelletje” coach
- “iedereen komt aan de beurt” coach
- ” dat doen ze verkeerd” coach
- “doe het dan zelf” coach
U snapt het al, zoveel mensen er zijn zoveel soorten coaches zijn er.
Maar bovenal hebben ze één ding gemeen hun onmetelijke geduld.
Al kun je nog geen bal trappen, geduld moet je tot in je tenen beheersen. Het is de sleutel tot succes en roem.
Soms kijk ik met een enorme vorm van jaloezie naar mijn mede-coaches.
Echt, we hebben ze in alle soorten en maten maar je hebt ze ook nodig.
We hebben de emotioneel betrokken trainer. Hij schreeuwt en tiert alsof het een WK wedstrijd is. na een aantal jaren wen je er aan en gaat het volume vanzelf omlaag. De passie kan enorm meewerken in positieve zin.
De in- control trainer behoudt altijd het overzicht en inzicht. Hij maakt de verbinding tussen problematieken en competenties. Vaak neemt hij alle “werk” op zich en geeft aan anderen het gevoel dat ze rustig “achterover” kunnen leunen.
De “stille Willie” trainer. Onopvallend maar zo enorm sterk. Hij kijkt intelligent om zich heen en stelt zich bescheiden op. Hij is in staat om de anderen in te tomen een pas op de plaats te laten maken.
Ja en dan de beste trainer nog. Ja, want dat ben ik. Ahum, natuurlijk een grapje.
Voel mezelf af en toe de clown tussen de professionelen. De lach en het plezier staat boven aan. De speler centraal en hun recht op goede coaches en goede ouders.
Ik zie mezelf als de bewaker van de veiligheid.
Wordt tijd dat mijn collega trainers ook maar eens gaan schrijven hier. Wat fijn dat ze er zijn
