Loop mee, doe mee

Loop mee, doe mee.

Soms ben je als G-elftal deelnemer druk bezig met voetballen en verlies je de rest uit het oog.

Je weet niet waar je naar toe moet en ook niet wanneer?

Bewegen op een veld lijkt zo makkelijk, maar het onderdeel voetbal maakt het een stuk moeilijker.

Net als een regulier elftal heeft elke speler de neiging “naar de bal te bewegen”.

Logisch, de bal is het apparaat wat we het liefst in het doel van de tegenstander schieten.

Iedereen wil dat en dat maakt het spel complex ook al is er sprake van een gemeenschappelijk doel. Nog beter gezegd blijkt de waarheid zelfs te bestaan uit wel twee “doelen”.

Persoonlijk geloof ik in het actief betrekken van ouders bij trainingen. Zeker in het begin zijn er spelers die het fijn vinden als ze ondersteuning krijgen in het veld.

Als coach is dat bijna onmogelijk omdat er teveel spelers zijn. Als ouder of verzorger, moet je natuurlijk ook niet in de weg lopen dus mee het veld op gaan vereist wel enige fitheid en spel inzicht.

Bovenal is het voordeel dat de speler zich veilig voelt en meer durft te bewegen.

Laat me helder zijn dat ik niet een voorstander ben dat elke ouder nu meteen het veld inrent. Nee, alleen wanneer dat echt nodig is en zeker op aangeven van de coach.

In een aantal gevallen zul je zien dat je de speler telkens meer zelfstandig besluiten ziet nemen die met het spel te maken hebben en niet vanuit onzekerheid of angst. Vanaf dat moment is het absoluut niet meer nodig dat een ouder of verzorger mee loopt op het veld. Dat is de dag dat de ouder verandert in een toeschouwer die vanaf de zijlijn haar speler of speelster aanmoedigt en zo hoort het.