ik kap er mee

Ik kap er mee is een uitspraak die je liever niet wilt horen.

Je biedt G-voetbal aan en je doet je stinkende best om je doelgroep een waardevol “product” aan te bieden.

Was het maar zo eenvoudig dat je gewoon een bal in het veld gooit en dat dan de rest vanzelf gaat. Nee, de werkelijkheid is echt wel anders. Je hebt te maken met allemaal individuen. Geen eentje is hetzelfde, denkt hetzelfde. Lastig toch? Nou eigenlijk niet want je hebt individuen nodig om gezamenlijk tot een leuke sportbeoefening te komen.

Te vaak ben ik, en misschien ook u, bezig om de speler te frustreren. We kijken teveel naar wat die niet kan en te weinig lof voor wat hij wel kan.

Onderlinge frustratie

Ook de spelers onderling kunnen elkaar enorm frustreren, je ziet dit vooral wanneer het team bestaat uit verschillende niveaus. Vaak onmogelijk, maar je zal toch moeten proberen om zoveel mogelijk homogene groepen samen te stellen. Ik snap dat we ook van onze spelers verwachten dat ze de bal moeten spelen naar een speler die nog nauwelijks beschikt over een vorm van balbeheersing. Ze doen het wel maar je ziet aan hun hele houding dat dit enorm veel inspanning kost. Sociaal gedrag mag je verwachten maar alles heeft zijn grens. Leg je veel druk op het sociale vermogen van een speler dan kan dat leiden tot  “ik kap er mee” gedrag. Negeer je het gevoel van een speler die maar geen bal krijgt dan zal ook die afhaken.

Oplossing van ik kap er mee

Tja, was het maar zo makkelijk. Differentieren lijkt de oplossing maar kan vaak niet omdat je gewoon te weinig spelers hebt. De oplossing zal ergens in het midden liggen. Geef iedereen kansen, bouw je training en je spel elementen op vanuit de individuele spelers. Zorg voor diversiteit waar iedereen aan zijn bod kan komen.

Lekker makkelijk, papier is gewillig, de praktijk is grillig.

Ik zie het zo, zolang de trainers en coaches er niet mee “kappen” doen we het goed.