G-voetbal buitenspel
G-voetbal buitenspel. G-voetbal, voetbal waar de speler centraal staat. Op de voet gevolgd door plezier.
Spelplezier, beleving zoals de speler het wilt.
Er zijn al heel wat clubs die een G-team hebben en sommigen hebben er zelfs meerdere.
Helaas ervaren clubs het aanbieden van G-voetbal als een blok aan het been. Clubs hebben het al moeilijk, ze moeten steeds meer zelfvoorzienend zijn en in de randstad groeien de clubs uit hun mogelijkheden.
Een club die G-voetbal wil gaan aanbieden zal zich daar ook voor 100% gaan inzetten.
In eerste instantie zal de club de kar mede moeten trekken.
- Wie wil de verantwoordelijkheid nemen?
- Wie doet de werving?
- Wie doet de training?
- Wie behartigt hun belangen binnen de club?
Allemaal voor de hand liggende zaken maar niet zo makkelijk op te zetten.
Een doorsnee elftal in een club mag al vaak niet meer rekenen op de inzet van ouders. Ouders hebben het druk en hebben vaak meerdere kinderen die sporten. Voor een G-elftal is dat niet anders.
Niet voor iedereen, maar een hoop ouders van kinderen met een “beperking” zijn al zo zwaar belast. Optreden als coach of ander vrijwilligers werk staat niet erg hoog op hun verlanglijst.
De bereidheid is er altijd, maar soms moeilijk om in concrete inzet te vertalen.
Je eigen “kind” begeleiden, opvoeden is soms al een fulltime baan. Er nog een 10 tal bij te krijgen is niet echt nummer 1 op de verlanglijst.
Nog meer dan bij het reguliere elftal zullen ouders/verzorgers betrokken worden bij de sport van hun zoon of dochter.
Het “droppen” van je kind is eigenlijk niet nodig ook al maak je duidelijk dat je kind dat aankan.
De mate van zelfstandigheid is geen homogeen gegeven en daarom niet te begeleiden door een coach.
Als is de jongere nog zo zelfstandig bij een calamiteit of andere problemen is het ondoenlijk voor een coach om die verantwoordelijkheid op zich te nemen.
Coaches zijn geen pedagogische hulpverleners en dat mogen we ook niet van ze verwachten.
Ouders en verzorgers zullen gezamenlijk de verantwoordelijkheden met elkaar moeten afstemmen.
De coaches houden zich bezig met het sportieve gedeelte en zorgen voor een gezonde omgeving waar de spelers hun kunsten kunnen laten zien.
Helaas ervaren veel clubs het organiseren van G-voetbal als een “last”. Je mag het opzetten, maar dan moeten ze er geen “last” van hebben.
Bovenstaande kan betekenen dat je in het geheel als G-elftal wordt weg gezet als een “paria”.
Je krijgt een achteraf-veldje. Trainingen zijn op de meest in-courante tijden. G-elftallen worden zelfs op de club-website maar mondjesmaat genoemd of zijn moeilijk vindbaar.
Zelf ben ik mede coach van een twintigtal G-voetballers. We zijn met vier coaches en hebben elke maand wel een overleg met bitterballen. De taken zijn verdeeld, communicatie, beleid, werving en als laatste geld.
Bij PVCV zijn de G-voetballers goed opgenomen maar het kan altijd nog veel beter. G-voetbal verdient een goede plek binnen elke vereniging.
G-voetbal buitenspel gelukkig niet overal, maar er is nog zat werk om het G-voetbal meer “aanzien” te geven.