Dennis straft Team
Dennis straft Team.
Vorige week storm, nu vandaag op zondag weer storm. Dennis liet zich zien. Alhoewel ik nu zie dat het nauwelijks heeft geregend maar de wind. Ja de wind maakt voetballen eigenlijk onmogelijk. Dennis straft Team.
Een bals vindt door de wind geen rust ook het veld en waait telkens weg. Heel vervelend als je een oefening wilt doen. Een aanloop…… bal weg zonder dat je hem maar geraakt hebt.
Gelukkig was het trainen vandaag afgelast. De coaches waren unaniem en na de melding waren er ook spelers en ouders die het besluit heel goed konden begrijpen.
Gisteren stond ik na een hele lange tijd weer eens op het veld. Niet als coach maar als toeschouwer. Sinds 6 januari ben ik bijna niet meer buiten geweest.
Achillespees gescheurd. Als een natte oude dweil gaf mijn oude pees het op. Een lange weg van pijn en revalidatie begon en is nog steeds niet geëindigd. Zeker in het begin denk je dat je nooit meer kan lopen. Op zich geen rare gedachte nadat ik het scheurende geluid van mijn pees die scheurde hoorde. Opgelopen tijdens badminton, een ogenschijnlijk zorgeloze sport, maar ,zoals nu blijk,t toch wel redelijk gevaarlijk voor een oude sukkel.
Door een dergelijke blessure besef je je dat je te oud wordt voor een reactie-sport. Ik zal me voortaan moeten beperken tot het doen van camping-badminton. Het enige doel is dan om zoveel mogelijk keren naar elkaar over te spelen zonder dat de shuttle de grond raak. Oh, hoe mooi is mijn toekomst.
Dennis straft team. Dennis is geen blessure maar een spelbreker van klimatologische aard, dus die verdwijnt ook gewoon weer.
Volgende week gewoon weer trainen met het G-team. De bal kan weer springen en dansen en het liefst verdwijnt die dan ook nog in het doel. Niks mooier dan G-voetbal.