De eerste training G-team
Het is niet makkelijk de eerste training na een lange vakantie. Het veld lijkt groter de spelers lijken ook veel groter. Ja het leven van een coach is niet altijd heel vrolijk. U hoort het al mijn motivatie was niet al te hoog. Vreemd? Nee, echt niet. Vanuit een betrekkelijke rust naar een behoorlijk inspanning op de zondag-ochtend.
Voor de training had ik als coach ook nog een beker-wedstrijd. Kort gezegd ik had twee activiteiten achterelkaar met veel heen en weer gerij er tussendoor.
De eerste wedstrijd was van mijn jongste zoon en die wist er drie in te knallen en die wonnen we dus met 7 tegen 2.
Trots als een pauw, coach van een regulier team is echt anders dan van een G-team. Hoe raar het ook klinkt het coachen van een G-team is een stuk makkelijker. Althans, voor mij dan.
Maar goed, ik besef me ineens dat ik absoluut geen reden heb om minder gemotiveerd te gaan coachen.
Je ziet al die leuke koppies weer en sommigen zijn werkelijk enorm enthousiast.
Ook leuk om je mede-coaches weer te zien. De binding is goed. Ouders staan langs de kant en leggen het welzijn van hun zoon of dochter in jouw handen.
Het enthousiasme is groot en dat maakt een start een stuk eenvoudiger.
Samen met mijn collega coach hebben wij de wat meer “kleinere spelers”. Een groepje van zes die enthousiast naar het kleine veldje loopt.
De bekende structuren worden weer herhaald. Prachtig om te zien hoe de structuren, regels en afspraken weer snel vergeten worden.
Voetballen is voetballen al trap je de bal met de punt, speel je niet over en soms zijn de bloemetjes in het veld een stuk interessanter.
De zon schijnt en ik ren weer achter een weglopertje aan.
We gaan een wedstrijdje spelen. Rode koppen van de inspanning. Sportief gedrag.
Wat zeur ik nou eigenlijk, niets is leuker dan de eerste trainingsdag.